ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΜΟΡΦΗ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Αρχαία Ελλάδα και Ινδία

Σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, η τέχνη δεν είχε την αισθητική, κοινωνική, ψυχαγωγική και εκπαιδευτική σημασία που έχει σήμερα, αλλά ήταν πρωτίστως μιά μορφή λατρείας και επικοινωνίας με το θείο, προσφέροντας μιά λυτρωτική κάθαρση τόσο στους καλλιτέχνες όσο και στους θεατές. Πίσω όμως απ’ αυτή τη στενά «θρησκευτική» ερμηνεία, υπάρχουν και πολλά άλλα, για τα οποία θα μιλήσουμε παρακάτω.
Στην Ινδία, η παράδοση των πανάρχαιων ιερών χορών διατηρήθηκε, πολλούς αιώνες τώρα, αναλλοίωτη και ολοζώντανη και ζεί ακόμα σήμερα, εξακολουθώντας να μεταδίδεται από δάσκαλο σε μαθητή. Είναι ο Μπάρατα Νάτυαμ, ο κλασικός ινδικός χορός που οι ρίζες του χάνονται μέσα στα βάθη των αιώνων, και τον οποίο μετέδωσε στους ανθρώπους, καθώς λέει ο μύθος, ο ίδιος ο θεός Σίβα, ο θεϊκός χορευτής δημιουργός, που με τον αέναο χορό του καταστρέφει και ξαναδημιουργεί το σύμπαν.


Διόνυσος και οι ακόλουθοί του

Ο μύθος σύμφωνα με τον οποίο ο Διόνυσος παρέμεινε στην Ινδία, ενισχύει την άποψη οτι οι διονυσιακές τελετές έχουν τις ίδιες ρίζες με τις τελετές του Σίβα. Αυτό, καθώς και η ανακάλυψη, στις αρχές του 20ού αιώνα, του μινωικού πολιτισμού, τόσο συγγενικού στο σιβαϊσμό και την κελτική παράδοση (όπως και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς της Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής), αποτελούν πολύτιμα στοιχεία για μας ως Έλληνες, ανοίγοντας νέες προοπτικές στη συγκριτική έρευνα των καταβολών μας και τη σχέση τους με τις υπόλοιπες ρίζες της ανθρωπότητας. Πιστεύω οτι αυτή η τέχνη μπορεί να μας εμπνεύσει. Είναι βέβαιο οτι, μέσα από ένα χορό που διατηρεί αναλλοίωτο το χαρακτήρα του ανά τους αιώνες και που οι ρίζες του μπλέκονται με τις ελληνικές, έχουμε μεγάλες επίδες να βρούμε καθαρά στοιχεία της πρωταρχικής αρχαίας ελληνικής τέχνης.

Μιά πολύ πληρέστερη παρουσίαση γίνεται στο νέο εικονογραφημένο βιβλίο
" Μπάρατα Νάτυαμ"
που έγραψαν η Λήδα Shantala και η Ιρένε Μαραντέϊ.
Πληροφορίες στη γραμματεία του Shantom, τηλ. 210-6717529.




Τελευταία ενημέρωση της σελίδας: 29 Aυγούστου 2019