Θέμα της παράστασης

Γι’αυτό το ρεσιτάλ, η Λήδα Shantala επέλεξε και χορογράφησε μιά ανθολογία από τα πιό αντιπροσωπευτικά κομμάτια του ρεπερτορίου της κλασικής καρνατικής μουσικής.

1. Alarippu:
Καθαρά ρυθμικό κομμάτι που, όπως το λέει και το όνομά του, είναι ένα άνθισμα. Τα πέταλα του χορού αρχίζουν να ανοίγουν και η ακινησία εξελίσσεται προοδευτικά σε ρυθμό. Είναι ένα προσκύνημα στη μάνα γη και μιά επίκληση και προσφορά για την καλή διεξαγωγή της βραδιάς. Αφιερώνεται στη μυθική θεότητα Γκανέσα, που έχει σώμα μικρού παιδιού και κεφάλι ελέφαντα.

2. Kirtana:
Το αντίστοιχο του ελληνικού διθυράμβου. Πολυσύνθετο κομμάτι με μεγάλες τεχνικές απαιτήσεις, εξ αιτίας του πνευματικού βάθους που προϋποθέτει αυτός ο χορός: όσο πιό ώριμος είναι ο εκτελεστής, τόσο πιό συναρπαστικό είναι το θέαμα. Συνδυάζει ρυθμό και έκφραση (αμπίναγια).

3. Oι δέκα Αβατάρας:
Το κείμενο είναι σανσκριτικό του 12ου αιώνα, και συγγραφέας του ο μεγάλος μύστης Τζάγια Ντέβα, γνωστός και από το έργο του Γκίτα Γκοβίντα («Το θεϊκό τραγούδι του έρωτα»).

4. Padam: Netrandi Nera Tillei:
(«Χθες το σούρουπο»).
Καθαρά εκφραστικό κομμάτι, που δίνει όλο το βάρος στη μιμική και την έκφραση των συναισθημάτων, τα ράσας. Η ηρωίδα υποφέρει γιατί είδε τον αγαπημένο της με μιάν άλλη γυναίκα και εκφράζει τη ζήλεια, τις αναμνήσεις της και την προδομένη της αγάπη.

5. Tillana:
Χορός-πυροτέχνημα με πολύπλοκους ρυθμούς, που απαιτούν υψηλή τεχνική. Είναι μιά έκρηξη χαράς και δύναμης. Αφιερώνεται στον Σίβα Ναταράτζα, τον κοσμικό χορευτή δημιουργό. Τα ποιητικά κείμενα εμπνέονται από τις Βέδες, τα αρχαία σανσκριτικά φιλοσοφικά κείμενα.