Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:

Ο Kalidasa γεννήθηκε στην πόλη Ujjain της Ινδίας. Δεν έχουμε καμιά ιστορική βεβαιότητα σχετικά με τη χρονολογία της γέννησής του. Το πιό πιθανό είναι οτι έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ. στην αυλή του βασιλιά Βικραμάντιτυα, και πως ήταν πολύ αγαπητός στο περιβάλλον του. 
Έγραψε οκτώ έργα: Malavikanimitram, Vikramorvasiyiam, Sringaratilakam, Ritusamharam & Megadutam, Kumarasabhavam, Ranguvamsam, Abhijnana Sakuntalam.
Ο Καλιντάσα ήταν άνθρωπος βαθύτατα καλλιεργημένος, πολυταξιδεμένος, και λάτρευε τη φύση. Με μεγάλο ταλέντο η δημιουργική του φαντασία εξέφραζε το τρυφερό συναίσθημα, και τίποτα το άγριο ή το βίαιο δεν διετάραζε την αρμονία της ποιητικής του έκφρασης. Ο έρωτας ποτέ δεν ξεπερνά τα αισθητικά πλαίσια, ποτέ δε διογκώνεται σε άγρια ζήλια ή μίσος, και τα βάσανα της θλίψης εκφράζονται με τόνους βαθιάς μελαγχολίας.

Η Σακούνταλα

Η νύμφη Μένακα κατεβαίνει στη γη και αφήνει το μωρό της μέσα στο δάσος, όπου το βρίσκει ένας σοφός ερημήτης και το μεγαλώνει σαν παιδί του. Νεαρή πιά κοπέλλα η Σακούνταλα, γνωρίζει τη γλώσσα των ζώων και των πουλιών. Ο βασιλιάς Ντουσιέντα τυχαίνει στο δάσος, τη γνωρίζει, την ερωτεύεται και την παντρεύεται, προσφέροντάς της ένα δαχτυλίδι, με το οποίο θα πάει να τον συναντήσει στο παλάτι του. Συνεπαρμένη από τις ερωτικές της σκέψεις, η Σακούνταλα δεν περιποιείται όπως πρέπει έναν περαστικό σοφό, τον Ντουρβάσα, που θυμώνει την καταριέται. 
Έτσι, εγκαταλείπει το δάσος για να πάει στο παλάτι του Ντουσιέντα, αλλά στο δρόμο χάνει το δαχτυλίδι της σε ένα ποτάμι. Στο παλάτι, ο βασιλιάς δεν την αναγνωρίζει, κι έτσι επιστρέφει στο δάσος θλιμμένη, και αφοσιώνεται στο μεγάλωμα του γυιού της του Μπάρατα. Μιά μέρα, ένας ψαράς φέρνει στο παλάτι ένα ψάρι, και μέσα στα σπλάχνα του βρίσκουν το δαχτυλίδι. Μόλις το βλέπει ο βασιλιάς, τα μάγια λύνονται, θυμάται τη γυναίκα του, πηγαίνει στο δάσος όπου συναντά πρώτα το γυιό του και έπειτα εκείνην. Τους παίρνει μαζί του και η ιστορία τελειώνει ευτυχισμένα. 

Αμπινιάνα στα σανσκριτικά θα πεί αναγνώριση. Αναφέρεται στο δαχτυλίδι του οποίου η εξαφάνιση εμπόδισε το βασιλιά να αναγνωρίσει την αγαπημένη του Σακούνταλα, και που η ανεύρεσή του είχε ως επακόλουθο να τη θυμηθεί. 
Η ιστορία της Σακούνταλα δεν είναι έμπνευσης του Καλιντάσα. Η ιστορία υπήρχε στο έπος της Μαχαμπάρατα, αλλά πιό περιεκτική και χωρίς ποιητική φαντασία. Στην ιστορία αυτή, ο Καλιντάσα εμφύσησε νέα ζωή, και με τη δραματική του φαντασία την ολοκλήρωσε σε ποιητικό αριστούργημα. 
«Η Σακούνταλα παντρεύτη την άνοιξη της νιότης με τους καρπούς που επιφέρει η δύση της», είπε ο Γκαίτε. Και ο Ρ. Ταγκόρ συμπλήρωσε: «η Σακούνταλα εκφράζει την ιστορία της εξέλιξης, την εξέλιξη του ανθού σε καρπό, της γης σε ουρανό, της ύλης σε πνεύμα. Την ανύψωση της αγάπης από το επίπεδο της παρερχόμενης φυσικής ομορφιάς στης φαίρα της αιώνιας ομορφιάς των εσωτερικών αξιών».
Ο Μπάρατ, γυιός της Σακούνταλα και του βασιλιά Ντουσιέντα, είναι μυθολογικό πρόσωπο, και συχνά το όνομά του χρησιμοποιείται με την έννοια «άνθρωπος». Είναι ο συγγραφέας του